Anita Muller – Peter Dorleijn

STICHTING MK 63

Op 18 april 2017 kreeg de botter MK 63 een nieuwe eigenaar: Stichting Behoud Zuiderzeebotter MK 63. Op de foto tekent voorzitter Dirk Lont de schenkingsakte waarmee Peter Dorleijn na 55 jaar afstand doet van zijn schip, onder voorwaarde dat de stichting de botter onderhoudt en exploiteert in authentieke, zeilende staat. Actieve participatie van de voormalige eigenaar/schipper in het bestuur van de stichting garandeert de geleidelijke overdracht van de benodigde kennis en vaardigheden voor het scheepsonderhoud en het zeilen en het op historische wijze vissen met de botter.

Schenkingsakte — Onder het toeziend oog van Peter Dorleijn tekent voorzitter Dirk Lont de schenkingsakte

Op 7 mei van hetzelfde jaar presenteerde de stichting zich aan het publiek. De feestelijke overdracht had onder grote belangstelling plaats in de Museumhaven van het Centrum Varend Erfgoed in Hoorn, waar Dorleijn op symbolische wijze het roer uit handen gaf aan de voorzitter van de nieuwe stichting (zie foto).

Het roer overdragen — Peter Dorleijn (rechts) geeft het roer van de MK 63 uit handen aan voorzitter Dirk Lont

De Hoornse Vismarkt

Was de Vismarkt in Hoorn werkelijk de plek waar, tot de komst in 1912 van een visafslag op het Hoofd, vissersschepen aanlegden om hun vangst te lossen, zoals hier en daar wordt gesteld? Het klinkt aannemelijk maar is bij nader inzien niet waarschijnlijk. Uit bestudering van diverse historische bronnen, waaronder de befaamde Kroniek van Velius, komt in elk geval een ander beeld naar voren. Ook zijn op foto’s van de plek, genomen vóór 1912, geen vissersschepen te bekennen. Op oude stadsplattegronden zie je wel kleine schepen bij de Vismarkt afgebeeld, maar dit had meestal een decoratieve functie. Vaak is sprake van een stereotiep beeld, alsof de ene kaartenmaker het overnam van de voorgaande. Lees “De Hoornse Vismarkt” verder

MK63 toonbeeld Mobiele Collectie Nederland

In de nieuwe Erfgoedwet heeft recent ook mobiel erfgoed een plaats gekregen. Terecht, want mobiel erfgoed is nauw verweven met de ontwikkeling en geschiedenis van ons land. Aan de hand van mobiel erfgoed kunnen we ons een levendig beeld vormen hoe onze voorouders leefden, werkten en zich verplaatsten. Denk hierbij aan historische schepen, treinen, auto’s, rijtuigen, baggermolens, vliegtuigen, rollend materieel enzovoort. Tal van liefhebbers – eigenaars, vrijwilligers, ambachtslieden – spannen zich in voor het behoud van dit erfgoed.

Een financiële stimulans van de overheid moet ervoor zorgen dat meer mensen kennismaken met de wereld van mobiel erfgoed. Dat gebeurt op een eigentijdse manier, in de vorm van een virtueel museum en met gebruikmaking van digitale media. Lees “MK63 toonbeeld Mobiele Collectie Nederland” verder

Het scheepstype botter

Botter onder zeil — De kracht zit in de kop

De botter was rond 1900 met 1020 van de circa 3000 vaartuigen het meest gebruikte vissersschip op de Zuiderzee. Het scheepstype stamt van kort na 1700 en heeft zijn oorsprong aan de Westwal. Op afbeeldingen uit die tijd zien we voor het eerst schepen met kenmerken van een botter, al verschilden ze aanzienlijk van onze huidige schepen. In schriftelijke bronnen spreekt men van een ‘botschuit of botter’. Naar we mogen aannemen is de naam afgeleid van bot, de voornaamste vissoort waarop werd gevist.

Lees “Het scheepstype botter” verder

Fonteinkruid, slib en het Markermeer – Deel II

‘In de jaren ’90 is het water van het Markermeer troebeler geworden door een toename van de hoeveelheid slib’, beweert Rijkswaterstaat in een notitie (2016) in het kader van het opstellen van een Milieu Effect Rapportage. Dit is klinkklare onzin.

Lees “Fonteinkruid, slib en het Markermeer – Deel II” verder

Fonteinkruid, slib en het Markermeer – Deel I

Fonteinkruid is een plaag voor de watersport op het Markermeer en een ernstige bedreiging voor de toekomst van dit grote open water. Maar de plannenmakers van Rijkswaterstaat vormen een nog grotere bedreiging. Onder het mom van ‘verbeteren van de ecologische kwaliteit van het Markermeer’ verzinnen ze zogenaamde ‘nieuwe natuur’-projecten die de waterkwaliteit alleen nog maar zullen verslechteren. Deze projecten moeten de aandacht afleiden van het feit dat de Randstad (met name Amsterdam en Almere) water aan het Markermeer wil onttrekken voor grote nieuwe woningbouwlocaties. Dat mag niet volgens Natura 2000. Tenzij je het verlies aan natuur elders compenseert…

Lees “Fonteinkruid, slib en het Markermeer – Deel I” verder